بخش دوم؛ طعم زندگی

به نام خداوند شادیکده

چو آمد به دل عشق آن شه فرود

ز عشق و ز خدمت دو بالم بداد

ز دل آرزوی زر و زور رفت

ببین عمق شادی و آرامشم

چو من عاشق روی آن مه شدم

بود مظهر عشق او ماه من

ز آلودگی ها بود پاک او

چو شد عشق آن پادشه پیشه ام

شدم محو رفتار و گفتار او

به تدریج من رفت و او شد عیان

چو او عاشق بی توقع شدم

چو بینی خودت را درون همه

به جان گر شوی عاشق دیگران

شود پاک چون جام جم سینه ات

اگر راه نیک محبت روی

مگر می شود عاشق یک نگار

دلی که به مهر کسان پای بست

کسی که ز شیدایی آگه شود

هر آن کس دلش پر ز عشق است و شور

اگر بی توقع بورزی تو مهر

به جان پروری گر تو مهر کسان

نیابد به قلب پر از عشق راه

چو تقوا کنی پیشه همچون نگار

تو گازی سبک می شوی چون حباب

چشی طعم شیرینی زندگی

چشد طعم آسودگی خاطرت

تو تسلیم یاری و خشنود از آن

پذیری تو هر بنده هر جور هست

تو در بحر شادی و آرامشی

بخواهم ز درگاه پروردگار

مرا از منیت تو آزاد کن

شوم کامل اندر رضا و سرور

چه زیباست دانشگه زندگی

چه زیبا بود صحنه روزگار